- osamotnieć
- {{stl_51}}{{LABEL="twpldeosamotniecacute"}}{{/stl_51}}{{stl_39}}osamotnieć{{/stl_39}}{{stl_41}} pf (-eję){{/stl_41}}{{stl_7}} vereinsamen{{/stl_7}}
Słownik polsko-niemiecki. 2014.
osamotnieć
Schlagen Sie auch in anderen Wörterbüchern nach:
osamotnieć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk IIIa, osamotniećeję, osamotniećeje, osamotniećniał, osamotniećnieli {{/stl 8}}{{stl 7}} zostać samotnym : {{/stl 7}}{{stl 10}}Matka zupełnie osamotniała po stracie dziecka. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
osamotnieć — dk III, osamotniećeję, osamotniećejesz, osamotniećej, osamotniećniał, osamotniećnieli, osamotniećały, osamotniećali «zostać samotnym, opuszczonym» Po wyjeździe gości bardzo osamotniał … Słownik języka polskiego
osamotnienie — n I 1. rzecz. od osamotnić a. osamotnieć. 2. «brak towarzystwa, samotność, odosobnienie» Po śmierci żony żył w osamotnieniu … Słownik języka polskiego
osamotnienie — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}od cz. osamotnieć. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} brak towarzystwa innych osób, samotność, opuszczenie : {{/stl … Langenscheidt Polski wyjaśnień
